Geel-Zwart laat zien dat het in de hoofdklasse thuis hoort
Zondag stond er voor de handbalsters van Geel-Zwart een belangrijk toernooi op het programma. Omdat zij als elfde waren geëindigd in de reguliere competitie, moesten ze een toernooi spelen om degradatie te voorkomen. Geel-Zwart won 4 van de 5 wedstrijden en eindigde als tweede. Daarmee komen ze ook volgend jaar uit in de Hoofdklasse.
Omdat wij de laatste wedstrijd in de competitie tegen Meervogels hadden verloren, eindigden we dit jaar op de elfde plek. Eentje waar wij natuurlijk niet thuishoren, maar de realiteit was anders. Daarom moesten wij afgelopen zondag strijden voor ons plekje in de hoofdklasse.
In de vroege ochtend vertrokken wij richting Boekel. Gelukkig lag het om de hoek, dus na 2 uur rijden kwamen we fris en fruitig aan. Er stonden vijf korte wedstrijd van 2x 10 minuten op het programma. Onze tegenstanders waren de andere teams die een-na-laatste waren geworden in de andere hoofdklasses. Aangezien wij de competitie qua spel veel beter hebben afgesloten dan we waren begonnen, waren we van plan om gewoon de draad op te pakken waar we waren gebleven. Zondag alleen zonder Sofie en Maud, maar met Fleur.
Onze tactiek deze dag was om natuurlijk zo veel mogelijk wedstrijden te winnen, maar onze energie wel goed te verdelen. Tegenstanders hadden beduidend meer wissels en in een bloedhete hal moet je dan tactisch te werk gaan om het einde van de dag nog fris en fruitig te halen. Onze start was dan ook goed. De eerste wedstrijd tegen Aalsmeer DS2 werd met 5-8 gewonnen. Een uurtje later tegen Vios DS1 hadden we het iets lastiger maar ook die wisten we over de streep te trekken.
Al twee gewonnen en volgens ons hadden we drie wedstrijden nodig om in de Hoofdklasse te blijven. We waren goed op dreef! Echter was hier wat onduidelijkheid over. De overige teams waren er van overtuigd dat er maar 2 van de 6 teams recht hadden op behoud in de hoofdklasse. Toen werd het ons stiekem wel een beetje heet onder de voeten. Het was zwaarder dan verwacht en hoewel we al 2 wedstrijden hadden gewonnen, werd 4 nog een hele uitdaging. Maar opgeven wilden we zeker niet, dus vol aan de bak!
Gelukkig was de derde wedstrijd een eitje. Onze tegenstander wist geen grip te krijgen op ons snelle spel en na 20 minuten stond er al een stand van 5-13 in ons voordeel op het scorebord. Daarentegen begon onze motor te pruttelen tijdens de vierde wedstrijd. Het lukte allemaal net niet en de hars werkt dan ook niet mee. Helaas werd deze dan ook ondanks het harde werk verloren met 11-7.
Dus we moesten de laatste wedstrijd winnen om zeker te zijn van ons plekje in de Hoofdklasse. Bentelo DS2 was onze tegenstander en die hadden onze schotpatronen en tactiek goed geobserveerd. En met al 4 wedstrijden in de benen ging het allemaal niet zo soepel meer. In de rust stond het ook 3-3, maar Mathieu was zeker niet ontevreden. Een oppeppende preek en nog 10 minuten knallen - dan kwam het goed.
En dat was te zien! Binnen een mum van tijd stonden we 3-6 voor en waren we niet meer van plan om deze voorsprong uit handen te geven. We gingen het redden en dat zorgde voor een laatste energieboost. De wedstrijd werd uiteindelijk met 5-9 afgesloten en de ontlading was groot. Het heeft wat bloed, zweet en tranen gekost, maar het resultaat is er. Volgend jaar gewoon weer handballen in de Hoofdklasse!