75 jaar Geel-Zwart (in 2022 gaan wij dit jubileum vieren)

H.V. Geel-Zwart is opgericht in 1945, het laatste oorlogsjaar. Daar was inzet en vastberadenheid voor nodig. Vrouwen gingen in verenigingsverband een sport beoefenen terwijl men nog nooit van emancipatie had gehoord. Dat was wat! Eerst werd er gespeeld op een grasveld. Het ledental groeide gestaag en het spel veranderde in de loop der jaren. Van spelen met een elftal op het gras naar wedstrijden met 7-tallen op verharde velden en in de sporthal.

75 Jaar Geel-Zwart betekent hulde aan de oprichters van destijds, aan de vrijwilligers, de leden en de bestuursleden. Deze mensen hebben door hun niet aflatende inzet HV Geel-Zwart gemaakt tot een bloeiende en sportieve vereniging, die nu met maar liefst 16 teams meedoet aan de competitie.

Van korfbal naar handbal

Even was er twijfel, dat de jubileumdatum verkeerd zou zijn. Maar in de Nederlandse Staatscourant van 13 November 1974 staat het zwart op wit: ‘De vereniging is 1 april 1945 opgericht. Met als doel het beoefenen en bevorderen van het handbalspel en aanverwante takken van sport. De vereniging tracht dit te bereiken door het houden van oefeningen en het spelen van wedstrijden’. HV Geel-Zwart kwam in 1945 voort uit korfbalvereniging ‘Jong Leven’. Het tenue van deze vereniging bestond uit een lichtblauwe blouse met 4 witte knopen en donkerblauwe rok. In mei ’45 kwam de bevrijding. De handbalsters van het pas opgerichte Geel-Zwart namen in genoemd kostuum deel aan de bevrijdingsfeesten.

’n Kruissie en een weesgegroetje

De invloed van de Rooms Katholieke Kerk op het sportgebeuren in ’t Zand was groot. HV Geel-Zwart was dan ook aanvankelijk aangesloten bij de R.K. Nederlandse Handbalbond, diocees Haarlem. Voor 12 uur ’s middags handballen op zondag mocht niet want de speelsters moesten eerst naar de Heilige Mis. Ging je trouwen, dan moest je van handbal af. Want een zichzelf respecterende rooms-katholieke echtgenote hoorde thuis. 

Het lidmaatschap van de handbalclub was voorbehouden aan meisjes van rooms-katholieke huize. Dus, als je ‘niks’ was, kon je eigenlijk niet bij Geel-Zwart handballen. Luus Dekker was inderdaad ‘niks’. Maar ze wilde graag meedoen en ze handbalde best. Haar nuchtere vriendinnen, zoals Trien de Wit-Schilder, Tiny Portegijs en Riet de Wit, die wel rooms-katholiek waren en zodoende zonder problemen bij Geel-Zwart handbalden, hadden maling aan al te strenge regelgeving wat betreft, nestgeur en religie. Ze zeiden: “Och meid, wat geeft ‘t. Wij leren je wel een kruissie te slaan en een weesgegroetje te bidden. Dan heeft niemand wat in de gaten.”

Schapekeutel-handbal

Geel-Zwart begon te handballen op het voetbalveld van Geel-Zwart met elf speelsters per team en bij gebrek aan betere regels werd het hele veld gebruikt. Een goede kleedkamer voor de dames was er niet. 

Het schapeboetje naast het veld werd voor de wedstrijd eenvoudigweg leeggejaagd en daar kleedden de handbalsters zich om. Boven op de schapekeutels, die ook nog eens bij dozijnen op het veld lagen. Pas langzamerhand kwamen er aparte regels voor het handbal, zoals een veld, verdeeld in een verdedigings-, midden-, en aanvalsvak. De doelcirkel werd nog lange tijd voor het begin van een wedstrijd met linten en pennen uitgezet. Tegenstanders uit die dagen waren Vliegensvlug (later ZAP), TOP Schagen (later SRC) en DWOW Slootdorp.

’t Zand en handbal gaan hand in hand. Waar nog heel traditioneel jongens op voetbal gaan en meisjes op handbal. In de loop der jaren dat het handbal zich steeds meer ontwikkelde, ontwikkelde ook Geel-Zwart zich ook in de prestatiesport. Met het hoogst haalbare de 2^e divisie. Dat gebeurde in de jaren ’80 en ’90, met spelers als Marina Tas, Annet Roemer en Anja van Woesik. De tweede keer van 2018 tot en met 2020, met onder andere spelers Sanne en Isa de Wit, Eva Hopman, Dionne Schilder en Marjolijn Hoebe. Onze dames 1 zijn al jaren een stabiele factor in de landelijke divisie. En als de jeugdteams vanaf de C-jeugd het aan kunnen, spelen ook zij mee in de landelijke divisies. Veel groter bij ons en net zo belangrijk is de breedtesport, met per jaar variërend van 1 tot 3 dames teams die in het weekend spelen, 3 tot 5 dames midweek teams, die zoals de naam het al zegt, doordeweeks spelen. En meestal tussen de 12 en 14 jeugdteams. Bij de jeugd dragen wij de visie van het NHV uit. Bij hen staat de ontwikkeling als speler en positief coachen voorop. Ging het vroeger om de winst, maakt dat nu niets meer uit. Natuurlijk is winnen nog steeds heel leuk, maar verliezen kan net zo leerzaam zijn. En waar we vroeger stijf op de cirkel stonden te verdedigen, gaat de jeugd nu actief op jacht naar de bal. Want de bal hebben en op doel gooien is tenslotte het leukste wat er is.

In 2018 zijn we begonnen met het ontwikkelen van een andere tak van handbal binnen onze vereniging. Namelijk beach handball. De sport wordt de laatste jaren steeds populairder. Het snelle spel met pirouettes en vliegertjes is gaaf, maar voor veel leden een leukere voorjaars (hopelijk later ook najaars) bezigheid dan het handballen op afvalt. Denk maar: in de regen vang je de bal ook en als je valt ligt je niet open, zoals op het asfalt helaas wel vaak het geval is. Wat ook opvalt is het enthousiasme van het publiek over deze tak van sport. Hoe gaaf zou het dan zijn als we zelf een beach handballveld zouden hebben. Na lang wikken en wegen door de gemeente Schagen is het ons uiteindelijk gelukt ze te overtuigen dat 1 asfaltveld voor onze vereniging genoeg is. Van het 2^e asfaltveld hebben we twee beach handballvelden laten maken. Voorjaar 2021 is het opgeleverd en wat is het een plaatje geworden! Een paar teams hebben er al een toernooitje gespeeld, er zijn een heel aantal clinics gegeven en een paar trainingen. We horen er enthousiaste verhalen over. Niet alleen van onze leden, maar ook in de regio en van het NHV. Dat werpt op meerdere vlakken z’n vruchten af. Bijvoorbeeld doordat we hierdoor goed contact hebben gekregen met een aantal Oranje internationals die clinics bij ons hebben gegeven. En dat blijven we organiseren. Voorjaar 2022 gaan we er weer van start. We hopen dat steeds meer omliggende verenigingen meegaan in deze sport, zodat het veldhandbal op den duur alleen nog door de allerkleinsten gespeeld wordt. 

Geel-Zwart staat in de regio en ver daarbuiten bekend als een sportieve club, waar de sfeer goed is en men zich thuis voelt. Gezelligheid en prestatie gaan hand in hand. En wat te denken van de vele vrijwilligers die klaar staan om te helpen om het handbalspelletje zo leuk mogelijk te maken. De afgelopen jaren is de vereniging gelukkig financieel stabiel en hebben we tussen de 180 en 200 leden per seizoen. Uiteraard hebben de Oranje handbaldames het handbalspelletje nog populairder gemaakt met hun mooie prijzen op de EK’s en WK’s de afgelopen jaren. En hebben we er leden bij gekregen (en nog steeds) doordat omliggende verenigingen te weinig leden hebben om volledige teams op te stellen. In ’t Zand bloeit onze vereniging dus volop. Samen zetten we ons ervoor in dat nu zo is, maar ook voor de toekomst. 

In 2022 vieren we ons 75-jarige bestaan. Helaas 2 jaar later door corona, maar we laten deze mijlpaal echt niet voorbijgaan. Een klein voorproefje van zo’n mooi feest hebben we mogen meemaken eind augustus met de Back to Black & Yellow dag. Een dag die we samen met de voetbal en Sparta georganiseerd hebben en waar we vol trots op terugkijken. Deze dag was voor de leden en zij hebben volop genoten. Voor het 75-jarig bestaan hopen we natuurlijk dat we van corona geen last meer hebben qua organisatie. Waardoor we ook alle oud-leden, alle vrijwilligers, ouders en andere betrokkenen kunnen laten meedoen aan dit jubileum. Wij zetten ons daar 100% voor in. 

Het blijft leuker worden bij Geel-Zwart!